Αρχιτεκτονική ξενάγηση στην Παλιά Ξάνθη
Η διαδρομή αυτή είναι περίπου 3 χλμ., 80 λεπτών περίπου και μέτριας δυσκολίας. Καλύπτει όλη σχεδόν την έκταση της Παλιάς Ξάνθης, ξεκινώντας από δυτικά και το κονάκι του Μουζαφέρ Μπέη και καταλήγοντας στη συνοικία της οδού Υδραγωγείου στα βόρεια.

Μέσα από αυτή και τα περισσότερα από 50 κτίρια που περιλαμβάνει, ο επισκέπτης θα γνωρίσει εκτενώς την αρχιτεκτονική της Παλιάς Ξάνθης. Περπατώντας ανάμεσα στα σοκάκια της θα παρατηρήσει τα μορφολογικά χαρακτηριστικά που φέρουν τα κονάκια, τα αρχοντικά και οι οικίες, τα καταστήματα, τα σχολεία, οι εκκλησίες και το μητροπολιτικό μέγαρο, τα χάνια, κτίρια κοινοτικού χαρακτήρα, τα τζαμιά, όπως επίσης και τον τρόπο με τον οποίο ενσωματώνονται όλα αυτά στον πολεοδομικό ιστό της πόλης. Παράλληλα, θα μυηθεί στα αρχιτεκτονικά ρεύματα του νεοκλασικισμού, του εκλεκτικισμού και της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, όπως εκφράστηκαν στα διάφορα κτίρια της παλιάς πόλης.

52. Οικία Κατίνας Βέικου-Σεραμέτη

Σύντομη τεκμηρίωση:

Είναι άγνωστη η ημερομηνία της κατασκευής του κτιρίου, αλλά κατά πάσα πιθανότητα χτίστηκε κάποια στιγμή στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Σχεδιάστηκε εξ αρχής για να λειτουργεί ως κατοικία και μεταπολεμικά στο σπίτι αυτό κατοίκησε η εκπαιδευτικός, ποιήτρια και λαογράφος Κατίνα Βέικου-Σεραμέτη.
Η Βέικου-Σεραμέτη γεννήθηκε στους Επιβάτες της Ανατολικής Θράκης το 1912, ήρθε στην Ξάνθη το 1922 ως πρόσφυγας, πόλη στην οποία έζησε μέχρι τον θάνατό της το 1989. Το 1931 αποφοίτησε από το Διδασκαλείο Θεσσαλονίκης (με δάσκαλο τον θρυλικό παιδαγωγό Μίλτο Κουντουρά) και αμέσως διορίστηκε ως η πρώτη δασκάλα του χωριού Μύκη στα Πομακοχώρια της Ξάνθης. Το 1952 τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο της «Εν Αθήναις Γλωσσικής Εταιρείας». Είχε εκδώσει πολλές ποιητικές συλλογές, ενώ έγραφε συστηματικά και στο ξανθιώτικο λαογραφικό περιοδικό
«Θρακικά Χρονικά» άρθρα που αφορούσαν στην λαογραφία της Ξάνθης αλλά και των Επιβατών της Ανατολικής Θράκης.
Το κτίσμα είναι μια διώροφη κεραμοσκεπή κατοικία με δύο πτέρυγες σε σχήμα «Π», κτισμένη σύμφωνα με τα πρότυπα της λαϊκής μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα. Η διακόσμηση στην εξωτερική όψη του κτιρίου είναι αρκετά λιτή. Στον όροφο υπάρχουν αρκετά παράθυρα, τα οποία πλαισιώνονται από λιτές, ξύλινες κάσες με διακοσμητικό γείσο στην πάνω πλευρά.
Στον όροφο του κτιρίου εντοπίζεται επίσης η χαρακτηριστική προεξοχή, το σαχνισί, το οποίο πέρα από το διακοσμητικό ρόλο που επιτελεί ικανοποιεί και βασικές λειτουργικές ανάγκες του κτιρίου, καθώς προσθέτει επιπλέον χώρο στον όροφο.
Μπροστά από το κτίριο υπάρχει ένας μικρός προαύλιος χώρος, περιτριγυρισμένος από σιδερένιο αυλόγυρο, ο οποίος είναι διακοσμημένος με έλικες και λόγχες.


Κατηγορία θεματικού ενδιαφέροντος:  ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ / ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ


Ιστορικά στοιχεία:

Είναι άγνωστη η ημερομηνία της κατασκευής του κτιρίου, αλλά κατά πάσα πιθανότητα χτίστηκε κάποια στιγμή στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Σχεδιάστηκε εξ αρχής για να λειτουργεί ως κατοικία και δε φαίνεται να έχει αλλάξει χρήση από την ίδρυσή του. Μεταπολεμικά στο σπίτι αυτό κατοίκησε η εκπαιδευτικός, ποιήτρια και λαογράφος Κατίνα Βέικου-Σεραμέτη.
Η Βέικου-Σεραμέτη γεννήθηκε στους Επιβάτες της Ανατολικής Θράκης το 1912, ήρθε στην Ξάνθη το 1922 ως πρόσφυγας, πόλη στην οποία έζησε μέχρι τον θάνατό της το 1989. Το 1931 αποφοίτησε από το Διδασκαλείο Θεσσαλονίκης (με δάσκαλο τον θρυλικό παιδαγωγό Μίλτο Κουντουρά) και αμέσως διορίστηκε ως η πρώτη δασκάλα του χωριού Μύκη στα Πομακοχώρια της Ξάνθης. Ασχολήθηκε από μικρή ηλικία με τη συλλογή λαογραφικού υλικού της Ανατολικής Θράκης, και ιδιαίτερα των Επιβατών, ενώ αργότερα ασχολήθηκε και με την καταγραφή λαογραφικού υλικού της Ξάνθης. Το 1952 τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο της «Εν Αθήναις Γλωσσικής Εταιρείας». Είχε εκδώσει πολλές ποιητικές συλλογές, ενώ έγραφε συστηματικά και στο ξανθιώτικο λαογραφικό περιοδικό
«Θρακικά Χρονικά» άρθρα που αφορούσαν στην λαογραφία της Ξάνθης αλλά και των Επιβατών της Ανατολικής Θράκης.


Στοιχεία αρχιτεκτονικής:

Το κτίσμα πρόκειται για μια διώροφη κεραμοσκεπή κατοικία με δύο πτέρυγες σε σχήμα «Π», η οποία είναι κτισμένη σύμφωνα με τα πρότυπα της λαϊκής μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα. Η διακόσμηση στην εξωτερική όψη του κτιρίου είναι αρκετά λιτή. Στον όροφο υπάρχουν αρκετά παράθυρα, τα οποία πλαισιώνονται από λιτές, ξύλινες κάσες με διακοσμητικό γείσο στην πάνω πλευρά. Στον όροφο του κτιρίου εντοπίζεται επίσης η χαρακτηριστική προεξοχή, το σαχνισί, το οποίο πέρα από το διακοσμητικό ρόλο που επιτελεί ικανοποιεί και βασικές λειτουργικές ανάγκες του κτιρίου, καθώς προσθέτει επιπλέον χώρο στον όροφο.


Περιγραφή λοιπών στοιχείων:

Μπροστά από το κτίριο υπάρχει ένας μικρός προαύλιος χώρος, περιτριγυρισμένος από σιδερένιο αυλόγυρο, ο οποίος είναι διακοσμημένος με έλικες και λόγχες.


Σκοπός - Χρήση: Κατοικία


Χαρακτηρισμός: ΦΕΚ 612Β/30-4-1976 και ΦΕΚ 661/Β/17-5-1976 ΦΕΚ 1097 Δ/14.12-1995


Χρονολόγηση (περίοδος): Β’ μισό του 19ου αιώνα


Έτος κατασκευής: Β’ μισό του 19ου αιώνα


Τοποθεσία μνημείου: 41.144296437132, 24.886265182359963


Βιβλιογραφικές παραπομπές:

•    Ξάνθη. Η πόλη με τα χίλια χρώματα, Δήμος Ξάνθης – Π.Α.ΚΕ.ΘΡΑ., Ξάνθη 2008


 Διεύθυνση: Πυγμαλίωνος Χρηστίδη 41


Επισκέψιμο: Όχι

 

Print
image
Όροι ΧρήσηςΠολιτική ΑπορρήτουCopyright 2024 by Δήμος Ξάνθης
Back To Top